پلک‌زدن چشم در گفت‌وگو از نظر روان‌شناسان تاکنون معنای خاصی داشته یا حاوی علایم و نشانه‌هایی بوده که بیشتر حاکی از استرس یا فکر کردن زیاد درباره چیزی یا موضوع مورد گفت‌وگو بوده است. افزایش میزان پلک‌زدن می‌تواند به معنای بارگیری شناختی یا تفکر بیش از حد باشد. افزایش پلک‌زدن در گفت‌وگو، هنگامی که شخص ارتباط خوبی با دیگران داشته باشد، می‌تواند به نحوی تحت‌تاثیر رفتارشخص مقابل باشد. این همان تاثیر معکوس و تاثیرسیستم یا نرون‌های آینه‌ای است که بخشی از همدلی محسوب می‌شود. با این حال تحقیقات جدیدی از سوی پژوهشگران سرنخ‌های تازه‌ای درباره اثر پلک‌زدن بر گفت‌وگوهای روزمره ما با افراد به‌دست آورده است. شاید تاکنون متوجه نشده باشید آخرین باری که با همکارتان گفت‌وگو کردید یا با دوست‌تان گپ می‌زدید، چندبار پلک زده‌اید. جواب روشن است: بسیار زیاد! پلک‌زدن چشم‌ها یک سرنخ یا از جمله نشانه‌های ارتباط کلامی است. درست همانند سرتکان دادن هنگامصحبت، می‌تواند سرنخی از افکار و احساسات‌تان به مخاطب بدهد. طبق جدیدترین بررسی‌ها که در مجله (PLOS One) منتشر شده، حرکت پلک چشم به‌عنوان رفلکس غیرارادی و ناخودآگاه می‌تواند نحوه سخن گفتن افراد را وقتی با هم صحبت می‌کنند، تغییر دهد. طبق همین بررسی‌ها حتی همین رفتار بسیار ظریف غیرکلامی قادر است بر مکالمات ما تاثیر مستقیم بگذارد. «پل هومکه» متخصص زبان و علوم شناختی در بخش روان- زبان شناختی موسسه «ماکس پلانک» در هلند که این تحقیقات را رهبری کرده است، می‌گوید: «یافته‌های ما حکایت از آن دارد که حتی رفتار بصری بسیار بسیار ظریفی همانند پلک‌زدن شنونده به‌شدت در مکالمات رودرروی ما با هم اثرگذار است.»